قـلـبی که با حـضور شـما پـا نمی‌شود            مـحـبـوب خـانـوادۀ زهــرا نـمـی‌شـود

انـسان بی‌حـسین چـو بیـمـار لاعـلاج            دردش به هـیـچ وجـه مـداوا نـمی‌شود

عین هزار سال رکوعش قـبول نیست            قـدّی که سـمـت کـربـبـلا تـا نـمی‌شود

تنها نه اینکه زنده کند مُرده را حسین            بـی‌مـهـر او مسیـح، مسیـحـا نمی‌شود

همچون رسالتی که روی دوش مصطفاست            جز او کسی به دوش نبی جا نمی‌شود

روزی به روی سینۀ احمد نشسته بود            امـروز، شـمـر از بدنـش پـا نـمی‌شود

می‌خواست از گـلو سر او را جدا کند            خـیـلی تـلاش می‌کـند… امـا نمی‌شود

جز آن که از قـفـا ببـرد از حسین سر            از کـار قـاتـلـش گـرهـی وا نـمی‌شـود